Vigilieviering van Pinksteren
Een vigilie is van oorsprong een nachtwake voorafgaand aan een kerkelijk Hoogfeest. Tegenwoordig wordt er vaak ook de hele dag mee bedoeld die aan het Hoogfeest voorafgaat. De vigilieviering van Pinksteren vindt de avond voor Pinksteren plaats. Tijdens de mis zetten de lezingen de veelzijdige betekenis van het Hoogfeest van Pinksteren in het licht. Ze laten zien hoe de gave van de Geest in de Kerk tot uitwerking komt en hoe Christus de Heilige Geest beloofde toen Hij nog niet verheerlijkt was. De mis kan worden verlengd met aandacht voor het gebed, naar het voorbeeld van de apostelen en leerlingen die samen met Maria - de moeder van Jezus - eensgezind volhardden in gebed in de verwachting van de Heilige Geest.
Het Hoogfeest van Pinksteren
De viering met Pinksteren is geheel gewijd aan de uitstorting van de Geest. Vaak wordt het Latijnse lied Veni Creator Spritus gezongen, waarin de gebeurtenissen van Pinksteren worden verteld.
Aanvankelijk werd met Pinksteren zowel de neerdaling van de Geest als de Hemelvaart van Jezus gevierd. In 310 wordt tijdens een kerkelijke vergadering binnen de Rooms-katholieke kerk (het Concilie van Elvira) besloten dat de Hemelvaart voortaan als zelfstandig feest gevierd moet worden. Hiermee wordt ook Pinksteren een zelfstandig feest, dat geheel wordt gewijd aan de uitstorting van de Geest.
Tweede Pinksterdag
In maart 2018 werd de viering van Maria onder de titel ‘Moeder van de Kerk’ ingevoerd als een jaarlijkse verplichte gedachtenis in de katholieke Kerk. Deze gedachtenis wordt gevierd op Tweede Pinksterdag. Deze dag kan ook gevierd worden met het misformulier van Pinksteren of de votiefmis (mis bij een speciale gelegenheid) ter ere van de Heilige Geest.
